Implanty - informacja dla pacjentów przed wszczepieniem implantu
Implanty to obecnie szeroko stosowane rozwiązanie pozwalające uzupełnić utracone zęby. Implant to sztuczny korzeń. Na korzeniu umieszcza się np. korone ceramiczną poprzez specjany, przykręcany łącznik. Długość implantu i jego średnicę ustala lekarz po zebraniu informacji o warunkach kostnych panujących w Twojej jamie ustnej. Jeśli zanik kostny jest duży i nie ma miejsca na umieszczenie odpowiedniego implantu, wtedy lekarz może zaproponować Ci najpierw regenerację kości, co zwiekszy jej szerokość i/lub wysokość. Obecnie dysponujemy wieloma technikami i materiałmi, które mogą poprawić warunki kostne i znacznie wpłynąć na estetykę i trwałość rozwiązania. Implanty są jednym z najbardziej przewidywalnych rozwiązan w stomatologii.
Implanty - w naszej klinice stosujemy rózne systemy implantów np. BEGO, SGS Premium.Każdy przypadek jest inny dlatego rodzaj implantu i jego rozmiar dobierany jest podczas wstepnego badania implantologicznego na podstawie zdjęć tomograficznych. Na modelu trójwymiarowym możemy wykonać wirtualnie zabieg umieszczenia implantów, bez dotykania pacjenta skalpelem. Taki zabieg połączony z wykonaniem szablu pozwala na precyzyjne wykonanie zabiegu.
Umów się na konsultację, aby lekarz podpowiedział Ci, czy jest możliwe uzupełnienie brakującego zęba implantem w Twoim przypadku. Podczas konsutlacji, zostaną wykonane zdjęcia RTG, CBCT tomograficzne, które pozwolą lekarzowi na precyzyjną ocenę Twojego przypadku. Podczas spotkania zostanie również określony koszt zabiegu.
Informacje ogolne dla pacjentów zainteresowanych implantami
Implanty mogą uzupełnić pojedyncze zęby lub kilka ubytków. Ponadto implanty mogą zbudować podparcie dla dużych stałych (mosty) i wyjmowanych protez zębowych, jeżeli liczba własnych zębów jest niewystarczająca.
BUDOWA IMPLANTU
Implant zbudowany jest z następujących części składowych:
trzon implantu umieszczany w kości
elementy nadbudowy (filar, łącznik) do zamocowania korony zębowej na trzonie implantu,
korona lub struktury podtrzymujące dla protez
Rozróznia się systemy implantów dwuczęściowych i jednoczęściowych. W przypadku implantów dwuczęściowych trzon implantu i nadbudowa są oddzielnymi elementami. W przypadku implantów jednoczęściowych element łączący protezy tworzy jedną całość z trzonem implantu. Często stosowane są dwuczęściowe implanty stomatologiczne, ponieważ gwarantują, że w trakcie fazy gojenia, implant nie będzie obciążony.
Materiałem bazowym stosowanym najczęściej w implantach stomatologicznych jest tytan o wysokiej czystości. Materiał ten jest szczególnie przyjazny dla tkanek (biokompatybilny) i zapewnia pewną integrację z kością (osteointegrację). Zachowuje się w sposób biologicznie neutralny i nie wywołuje reakcji alergicznych lub reakcji na ciało obce.
Istnieje bardzo dużo różnorodnych systemów implantologicznych wykorzystywanych w stomatologii. W praktyce sprawdziły się przede wszystkim implanty o formie cylindrycznej lub śrubowej. Pusta przestrzeń w kości szczęki lub żuchwy, która ma przyjąć implant, wykonywana jest za pomocą instrumentów rotujących (np. wiertłami). Ta czynność chirurgiczna jest relatywnie prosta i szybka, obciąża pacjenta w mniejszym stopniu niż inne techniki implantologiczne i rzadko wywołuje powikłania w czasie gojenia się rany wokół implantu. Korzyścią ze stosowania implantów śrubowych jest to, że pozwalają one uzyskać mocne zakotwiczenie w kości natychmiast po zabiegu. Skraca to czas gojenia, ponieważ kość musi "odrosnąć" tylko w niewielkim zakresie.
Implanty stomatologiczne służą do uzupełnienia brakujących zębów. Teoretycznie jest możliwe uzupełnienie każdego utraconego zęba za pomocą implantu. Jest to na pewno wskazane w razie utraty pojedynczych zębów, lecz nie jest konieczne w przypadku całkowitego braku uzębienia. Nawet dla zamocowania mostu stałego wystarczy zazwyczaj wykonanie (4-) 6-8 implantów. Stosowanie większej ilości implantów najczęściej nie umożliwia uzyskania poprawy funkcjonalnej. Uzupełnienie pojedynczego zęba, czyli ok. 10-20% wszystkich przypadków wszczepień implantów, jest typowym powodem wykonania zabiegu implantologicznego. W tym przypadku poprzez umieszczenie implantu z koroną zastępowane są pojedyncze zęby, które utracono na skutek wypadku, w wyniku paradontozy (chorób dziąseł), próchnicy, nieskutecznego leczenia kanałowego lub nieskutecznej resekcji wierzchołka korzenia zęba (apektomii).
W przypadku implantu, przy braku pojedynczego zęba celem jest stała proteza zębowa, co oznacza, że implant jest połączony z nałożoną na niego koroną w taki sposób, że nie może zostać wyjęty przez pacjenta. Jedna z możliwości polega na zamocowaniu korony przygotowanej przez technika dentystycznego do implantu lub nadbudowy implantu za pomocą śruby. Jeżeli otwór śrubowy znajduje się w widocznym miejscu, zamykany jest za pomocą tworzywa sztucznego lub ceramicznego. Obecnie często stosuje się technikę klejenia lub cementowania. Standardowa lub zindywidualizowana nadbudowa łączona jest na stałe z implantem za pomocą śruby, a na tej podstawie cementuje się koronę implantu (analogicznie do korony naturalnego zęba).
Wskazania do założenia implantu
implant przy braku pojedynczego zęba
uzupełnienie większych braków
braki skrzydłowe; uzupełnienie brakujących zębów trzonowych
mocno zredukowane uzębienie własne
całkowite uzupełnienie; całkowity brak uzębienia
Warunki wymagane do stosowania implantów stomatologicznych
wystarczająca ilość tkanki kostnej dla "zakotwiczenia" implantu . wystarczająca ilość miejsca dla nadbudowy protetycznej (korony)
dobra higiena jamy ustnej
zakończony wzrost szczęki
uwzględnienie przeciwwskazań
Rodzaj implantu zależy od stanu uzębienia i jest określany razem z lekarzem w trakcie planowania zabiegu implantacji.
PRZECIWWSKAZANIA I OGRANICZENIA
Przyczyny medyczne przeciwko wszczepieniu implantu (przeciwwskazania) to okoliczności, które uniemożliwiają przeprowadzenie takiego zabiegu (przeciwwskazanie absolutne) lub powodują szczególne ryzyko (przeciwwskazanie względne).
Przeciwwskazania o charakterze ogólnomedycznym
palenie (nadużywanie nikotyny)
lekarstwa wpływające na przemianę materii w kościach,
np. bisfosfoniany
nieleczona lub nieprawidłowo leczona cukrzyca (diabetes mellitus) . obniżona odporność układu immunologicznego na skutek choroby lub przyjmowania lekarstw (np. leczenie kortyzonem, cytostatykami)
ciężkie choroby serca i układu krążenia
rozprzestrzenione choroby tkanki łącznej lub kości (np. choroby reumatyczne)
niektóre choroby psychiczne
Zakłada się, że u palaczy powodzenie wszczepienia implantu (osteointegracja) jest w krótkiej perspektywie mniejsze i wskaźnik utraty implantu może zostać podniesiony do czynnika 4. Również w dłuższej perspektywie szansa na powodzenie jest mniejsze u palących pacjentów. Dlatego wydaje się zrozumiałe, że w przypadku pacjentów-palaczy lekarze zajmujący się implantologią nie mogą zagwarantować powodzenia wszczepienia implantu.
Przeciwwskazania uwarunkowane miejscowo (i odpowiednie środki zaradcze)
niewystarczająca ilość tkanki kostnej: nadbudowa kości (augmentacja kości)
zła jakość kości: odpowiednia technika wszczepienia implantu, metody zagęszczania kości
zagrożenie ważnych struktur (gałęzie nerwu lub korzenie sąsiednich zębów): odpowiednia technika wszczepienia implantu i wykorzystanie metod obrazowania i metod wspieranych komputerowo
choroby kości szczęki i żuchwy, błony śluzowej ust lub ozębnej: leczenie choroby będącej przyczyną
niewyjaśnione stany bólowe w okolicy szczęki: diagnostyka, leczenie choroby będącej przyczyną
niekorzystna budowa zgryzu (np. za mało miejsca na koronę): ewentualne zastosowanie środków w zakresie ortodoncji (ortopedii szczękowej) lub chirurgii szczękowej
zgrzytanie zębami (bruksizm): stosowanie szyn odciążających
niezakończony wzrost szczęki: oczekiwanie na zakończenie
Liczne uwarunkowania miejscowe, związane z czynnikami bilogiczno-anatomicznymi lub funkcjonalnymi, mogą zagrozić powodzeniu leczenia implatologicznego zarówno w krótkiej, jak i długiej perspektywie. Najczęściej nie uniemożliwiają wykonania implantacji, jednak powodują, że koniecznym staje się podjęcie środków przygotowawczych. Warunkiem jest przeprowadzenie szczegółowego badania i uświadomienie pacjenta przed rozpoczęciem postępowania.
ZALETY IMPLANTÓW
profilaktyka zaniku kości (zachowanie kości, która zanikłaby w przypadku braku obciążenia mechanicznego)
oszczędzanie zdrowych zębów
zwiększenie podparcia (możliwość mocnego utrzymania protezy zębowej)
bardzo dobra metoda leczenia w przypadku utraty zębów w wyniku zapalenia dziąseł (implanty w paradontozie)
rutynowy zabieg najczęściej o niskim ryzyku
zapewniona biokompatybilność
prognozy od dobrych do bardzo dobrych
ekonomiczne leczenie dzięki zazwyczaj dużej trwałości
RYZYKO ZWIĄZANE Z WSZCZEPIENIEM IMPLANTU
Podjęciu decyzji za lub przeciwko implantowi często towarzyszy troska o to, aby podczas leczenia implantu nie doszło do powikłań (np. utraty implantu). Ogólnie leczenie implantu należy do zabiegów obciążonych niewielkim ryzykiem. W nieskomplikowanych przypadkach ryzyko wczesnej utraty implantu wynosi ok. 5%. Po wnikliwej analizie lekarz może dokładnie ocenić indywidualne ryzyko pacjenta. Dzięki temu można uniknąć wielu problemów wynikających ze specjalnych uwarunkowań anatomicznych (np. uszkodzenie nerwów, sąsiadujących zębów, otwarcie jamy nosowej lub jamy zatoki szczękowej).
Lekarz udzieli Państwu szczegółowych informacji dotyczących wszczepienia implantu.
Powikłania pooperacyjne
Mogą Państwo znacznie przyczynić się do zminimalizowania ryzyka powikłań pooperacyjnych (zakłóceń w przebiegu procesu gojenia). Poniżej znajdą Państwo ważne wskazówki dotyczące tego zagadnienia. Dochodzi wówczas do zaniku kości wokół implantu, czyti do zapalenia tkanek wokół implantu (periimplantitis).lmplant zaczyna się luzować. Jeżeli leczenie nie zostanie rozpoczęte odpowiednio wcześnie, może to spowodować nawet utratę implantu. Właśnie z uwagi na profilaktykę choroby periimplantitis należy przywiązywać dużą wagę do zachowania optymalnej higieny jamy ustnej.
Późne powikłania
Późne powikłania występują rzadko i najczęściej wynikają z przewlekłych infekcji. Ich częstość jest zwiększona u pacjentów z określonymi schorzeniami ogólnymi (patrz przeciwwskazania) i u pacjentów palących.
Zapalenie tkanek wokół implantu (periimplantitis)
Periimplantitis to choroba, która może wystąpić u osób z implantami. Podobna jest do zapalenia przyzębia (paradontozy) naturalnego zęba. Tak jak w przypadku naturalnego zęba również na implantach i protezach mocowanych na implantach tworzy się osad. Jeżeli osad ten nie zostanie dokładnie usunięty, powstaje najpierw stan zapalny dziąseł (zapalenie błony śluzowej). Zapalenie tkanek wokół implantu (zapalenie błony śluzowej) zostaje wyleczone zazwyczaj bez powikłań po usunięciu osadu, który wywołuje chorobę. Leczenie zapalenia tkanek wokół implantu jest trudniejsze niż w przypadku naturalnego zęba. Usunięcie przez lekarza biofilmu osadu nazębnego (czyszczenie mechaniczne) ze sztucznej powłoki implantu przysparza więcej problemów, ponieważ w wyniku koniecznego czyszczenia może ewentualnie dojść do uszkodzenia struktury powierzchniowej implantu. W rezultacie niemożliwym staje się ewentualny powrót do pierwotnej sytuacji wyjściowej, co może skutkować późniejszymi nawrotami choroby. Aby zwalczyć drobnoustroje chorobotwórcze, wskazane jest czasem - oprócz mechanicznego czyszczenia implantu - również przyjmowanie antybiotyków celowanych.
Utrata implantu
Utrata implantu jest rzadkim, lecz rozczarowującym zdarzeniem. Regeneracja kości pozwala na późniejsze zamknięcie powstałego uszkodzenia, dzięki czemu z reguły nic nie stoi na przeszkodzie, aby - zgodnie z życzeniem pacjenta - wykonać ponowną implantację. Wykonanie zwykłej protezy (np. mostu) również nie jest wykluczone w razie utraty implantu. Jeżeli jednak osad nie zostanie dokładnie usunięty, zapalenie rozwija się nadal i atakuje również kość.
ZABIEG - WSZCZEPIENIE IMPLANTU
OGÓLNE PRZYGOTOWANIA
Przed wszczepieniem implantu należy zoptymalizować higienę jamy ustnej i w miarę możliwości rzucić palenie. Leczenie implantologiczne powinno być poprzedzone leczeniem zapalenia dziąseł (gingivitis) i przyzębia, a także wyrównaniem cukrzycy. Należy zakończyć leczenie próchnicy. Niewystarczająca ilość tkanki kostnej w szczęce może być powodem przeprowadzenia leczenia wstępnego, podczas którego odbudowuje się masę kostną.
Nadbudowa kości (augumentacja)
Jeżeli ilość substancji kostnej jest niewystarczająca, powinno się zrezygnować z wszczepienia implantu lub też nadbudować kość w taki sposób, aby zostały spełnione kryteria niezbędne do przeprowadzenia implantacji, której prognozy będą pomyślne. Proces ten nazywany jest również augmentacją. W tym celu w wymaganym miejscu umieszczany jest własny materiał kostny, materiał kościozastępczy lub oba materiały razem, co prowadzi do fizjologicznej zmiany w kość. którą można obciążyć implantem. Aby zapobiec zapaleniom bakteryjnym po zabiegu, można zalecić przyjęcie profilaktycznej dawki antybiotyku.
PRZYGOTOWANIA DO CHIRURGICZNEGO ZABIEGU STOMATOLOGICZNEGO
Przed wykonaniem chirurgicznego zabiegu stomatologicznego wskazana jest redukcja drobnoustrojów w jamie ustnej za pomocą antyseptycznego płynu do płukania jamy ustnej. Przed i ewentualnie po zabiegu implantacji zaleca się przyjęde profilaktycznej dawki antybiotyku, aby zapobiec zapaleniom, które mogą spowodować utratę implantu oraz wywołać bakteriemie (przejściowe zakażenie krwi bakteriami).
CHIRURGICZNY ZABIEG STOMATOLOGICZNY
Implant umieszczany jest w kości jako rodzaj "sztucznego korzenia zębowego'; najczęściej w znieczuleniu miejscowym. Mówi się wówczas o implancie śród kostnym (umieszczonym w kości). W wyznaczonym miejscu błona śluzowa odsuwana jest na bok i łoże implantujest stopniowo odpowiednio przygotowywane do indywidualnie określonej długości i średnicy implantu. Przygotowanie wykonywane jest przy niewielkiej prędkości obrotowej instrumentu rotującego (wiertła) i przy stałym chłodzeniu fizjologicznym roztworem soli kuchennej pozwalającym uniknąć przegrzania kości. Po umieszczeniu implantu dziąsło jest znowu zaszywane. Gojenie rany jest zazwyczaj zakończone po upływie dziesięciu dni (usunięcie szwów). Następna faza to gojenie bez obciążenia, zależne od jakości kości. Zgodnie z obserwacjami wynikającymi z doświadczenia w trakcie gojenia nad implantem umieszczana jest prowizoryczna proteza zębowa. W trakcie fazy gojenia kość pozostawia się na kilka tygodni, aby wytworzyła stabilne połączenie z implantem. W przypadku górnej szczęki faza ta trwa dłużej (średnio 3-6 miesięcy, w zależności od sytuacji) niż w przypadku żuchwy (średnio 2-3 miesiące). W niektórych przypadkach jest jednak możliwe tzw. "natychmiastowe obciążenie" implantu. Po zakończeniu gojenia, które w większości systemów implantacji przebiega w "niewidoczny" dla pacjenta sposób pod błoną śluzową, w czasie drugiej operacji należy znowu odsłonić implant. W tym momencie, lub kilka dni później, może nastąpić formowanie, wykonanie oraz umieszczenie protezy zębowej. W następnej fazie mocowana jest nadbudowa protetyczna (widoczna w ustach proteza zębowa). W tym celu w przypadku dwuczęściowych implantów na sztucznym korzeniu zębowym umieszcza się nadbudowę (filar, łącznik) i w kilku etapach wykonywana jest zaplanowana proteza zębowa.
OPIEKA POZABIEGOWA I PIELĘGNACJA IMPLANTU
Bezpośrednio po umieszczeniu implantu nie można obdąźać miejsca operacji. Należy również unikać zbyt intensywnego czyszczenia (np. szczoteczką do zębów o zbyt dużej twardoścI} bezpośrednio przy szwie, przy czym inne zęby należy myć bardzo dokładnie. Kluczową rolę w pierwszych godzinach po operacji odgrywa profilaktyka infekcji. W tym celu stosuje się antyseptyczne roztwory do płukania jamy ustnej. Później również należy regularnie kontrolować implanty stomatologiczne ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia stanu zapalnego. Wcześnie wykryte infekcje leczone są z większym powodzeniem niż infekcje zaawansowane, które już spowodowały zanik kości szczęki i żuchwy. Implanty muszą być kontrolowane co 3-6 miesięcy przez lekarza. Dla zachowania zdrowia jamy ustnej (oprócz zwykłego dbania o wysoki poziom higieny) należy stosować dodatkowo do normalnej szczoteczki do zębów również specjalne środki pomocnicze oraz techniki czyszczenia protez i implantów dobrane w zależności od rodzaju implantu. Implanty należy czyścić specjalną miękką nicią dentystyczną lub specjalnymi szczoteczkami do czyszczenia przestrzeni międzyzębowych.
Utrata implantów związana jest zazwyczaj z niewłaściwą higieną jamy ustnej, w szczególności po dłuższym okresie noszenia implantów. Czasem również indywidualne czynniki (np. palenie) lub zmiana ogólnego stanu zdrowia pacjenta mogą spowodować utratę implantu. Ważne jest w każdym razie zapewnienie optymalnej higieny jamy ustnej wokół implantu.
Zespół pracowników gabinetu chętnie służy radą i pomocą, aby mogli Państwo cieszyć się implantem przez wiele lat.
PODSUMOWANIE
Przygotowanie do chirurgicznego zabiegu stomatologicznego
zoptymalizowanie higieny jamy ustnej
minimalizacja czynników ryzyka (np. rzucenie palenia)
wyleczenie infekcji w jamie ustnej (np. próchnica, zapalenie dziąseł, paradontoza)
Chirurgiczny zabieg stomatologiczny
profilaktyka antybiotykowa
redukcja drobnoustrojów za pomocą antyseptycznych płynów
do płukania jamy ustnej
przygotowanie kompresu chłodzącego
ewentualne środki przeciwbólowe
Opieka pozabiegowa i pielęgnacja implantu
bezpośrednio po operacji:
ostrożna higiena jamy ustnej (bez użycia twardej szczoteczki
do zębów, omijanie obszaru rany), unikanie wysiłku fizycznego, przyjmowanie chłodnych posiłków, zakaz picia gorących napojów i alkoholu
wspomagająco: antyseptyczny roztwór do płukania jamy ustnej
ochładzanie skóry okolicy zabiegowej
Pielęgnacja implantu:
dokładna higiena jamy ustnej
nić dentystyczna i/lub czyści ki do czyszczenia przestrzeni międzyzębowych
wspomagająco: antyseptyczny roztwór do płukania jamy ustnej
regularne wizyty u stomatologa
Dalsze informacje techniczne i impalntach BEGO:
Implanty BEGO Semados® RI
System stosowany przy niekorzystnych warunkach
kostnych oraz gdy szczególną rolę odgrywa pierwotna
stabilizacja wszczepu!
Wykonany z czystego tytanu 4 stopnia (ISO 5832)
» Średnice: 3,75 - 4,1 - 4,5 - 5,5 mm
» Długości: 8,5 - 10 - 11,5 - 13 - 15 mm
» Kształt implantu zgłoszony do opatentowania (WO2007/017257)
» Doskonała integracja z kością
» Homogeniczna mikrostruktura powierzchni
» Gwint zwiększający gęstość kości
Efektywne połączenie implantu z nadbudową
» funkcjonalna protetyka z możliwością
wykonania prac odkręcanych
» nadbudowa zabezpieczona przed
obrotem wewnętrznym sześciokątnym
» bezszczelinowe osadzanie łączników
dzięki zastosowaniu wewnętrznego stożka
» doskonała szczelność bakteriologiczna
Implanty to:
» najbardziej naturalny sposób uzupełnienia
brakującego zęba
» zapobiega zanikaniu kości
» najbardziej ekonomiczne uzupełnienie zębów
w dłuższym okresie
» satysfakcja na długie lata
Implanty mogą zostać umieszczone praktycznie u każdego pacjenta, w niektórych przypadkach potrzebne są dodatkowe zabiegi pozwalające odbudować kość przed umieszczeniem implantu. Lekarz podczas konsultacji dokładnie oceni warunki kostne w Twojej jamie ustnej. Dolegliwości bólowe po zabiegu umieszczenia implantu są zwykle bardzo mierne w/g opinii naszych pacjentów mniejsze niż po usunięciu zęba.
Implanty w pięciu krokach:
Pierwsza wizyta polega na ocenie warunków i wykonaniu zdjęć RTG - Tomografia 3D,
Druga wizyta to właściwy zabieg umieszczenia implantów w osłonie antybiotykowej, a po umieszczeniu należy zwykle odczekać kilka miesięcy, aż implant połączy się trwale z kością
Trzecia wizyta polega na założeniu śruby gojącej która przygotowuje dziąsło pod właściwą koronę.
Czwarta wizyta to pobranie wycisków na specjalny łącznik i koronę ceramiczną
Piąta wizyta polega na umieszczeniu łącznika i korony na implancie.
Artificem comendat opus
